OKUL VE ŞİDDET

Okulda şiddet içeren davranışlar, yüzeydeki basit bir eylemden çok daha fazlasını ifade eder. Ötekini reddeden şiddet, genellikle bireyin kendi iç dünyasındaki çatışmaları dışarı yansıtmasıdır. Bu çatışmalar, narsistik yaralanmalar, terk edilme korkuları ya da ötekiyle sağlıklı bir ilişki kurulamamasından kaynaklanabilir. Dolayısıyla, şiddet bir yok etme arzusundan çok, bireyin var olma çabası, kendini ifade etme ya da bir başkasına görünür olma çığlığıdır.

Bir çocuğun şiddeti ifade biçimi olarak kullanması, duygusal düzenleme becerilerinin henüz gelişmemiş olmasından kaynaklanabilir. Çocuklar, çoğu zaman kelimelere dökemedikleri yoğun duygularını şiddetle ifade etmeye çalışır. Bu, bir öfke patlaması kadar, anlaşılma ya da sevilme arzusunun da işareti olabilir. Bu tür davranışlar, altında yatan ruhsal gerilimlere ve kaygılara işaret eder. Çoğunlukla travmatik yaşantılar, güvensiz bağlanma deneyimleri veya aile içindeki huzursuzluklar, bu tür bir şiddetin habercisidir. Bu nedenle, davranışı anlamlandırmak için sadece yüzeyde görüleni değil, derinlerde saklanan duygusal ve psikolojik gerilimleri de incelemek gerekir.